بهروز سورن: پس از کامیون مرگ, مینی بوس مرگ نیز وارد کشور اتریش شد

مرگ دو پناهجوی دیگر در مینی بوس

بهروز سورن

20.10.2021

به گزارش مطبوعات اتریش مینی بوس حامل 28 پناهجو که از مجارستان به کشور اتریش اتریش رسیده بودند از سوی پلیس مرزی متوقف شدند. دو تن از پناهجویان در انتهای این مینی بوس جان داده بوند. قاچاقچی و راننده آن که گویا مسلح بوده اند هنوز بازداشت نشده اند و فراری هستند. بر اساس گزارشات این دو پناهجو تحت فشارهای ناشی از مسیر, اوضاع پناهجویان و بی آبی و گرسنگی جان داده اند. این فاجعه زمانی رخ میدهد که در همین کشور و چندی پیش ( سال 2015 ) شاهد خفگی و مرگ هفتاد و یک پناهجو در کامیون بودیم.

این پناهجویان اغلب از شوریه, افغانستان و عراق بودند که به تراژدی پاندورف معروف شده است. 26 پناهجویی که زنده مانده اند اغلب از شهروندان سوریه و کرد هستند و هم اکنون و بعنوان شاهد مرگ دو پناهجوی دیگر تحت بازجویی قرار گرفته اند. سالهاست که پناهجویان بدلائل بسیار متنوعی ناچار به ترک خانه و کاشانه خود میشوند و برای نجات زندگی خود و خانواده هایشان خطر میکنند و جان عزیز خود را بدست قاچاقچیان انسان می سپرند.

مرگ شاید برای پناهجویان این کامیون و یا مینی بوس بهتر از بازگشت به کابوس وحشتناکی بوده  است که آنها را ناچار به ترک زندگی و وطن خود کرده است! و سالهاست که این آوارگان ابزار فشار دولتها و حکومت هایی شده اند که حتی دیگر به قوانین بین المللی و شناخته شده حقوق آنها نیز بی تفاوت هستند و آنها را لغو می کنند. سالهاست که دنیای سرمایه داری با خشونت هر چه تمامتر از سویی به تخریب خانه و کاشانه آنها از طریق چنگ و بحرانسازی و غلرت هست و نیست آنها میپردازد و از سوی دیگر با آوارگان جنگی و شرایط مرگبار اقتصادی ایجاد شده که دلیل مهاجرت و فرار آنهاست اینگونه مواجهه میکند.

پناهجویان امروزه و در آستانه سرمای زمستان انتخاب دیگری جز میان طاعون و وبا ندارند. راخ دشواری که تا کنون پیموده اند و حاصلی از برخورد با خشونت پلیس های مرزی و حکومتهایشان و آوارگی و گرسنگی و سرما نداشته است می پیمایند حتی اگر بقیمت جانشان تمام شود. یا سرنشین قایق های فرسوده سودجویان در ترکیه و کشورهای آفریقایی میشوند و غرق در آبهای بی انتهای اقیانوس ها و دریاها و یا مسافر کامیونها و مینی بوسهای تاجران مرگ هستند.

ویدئو های منتشر شده اخیر که از بازگرداندن قایقهای حامل پناهجویان و حتی به دریا ریختن آنان و ضرب و شتمشان توسط پلیس فایشت کشور اردوغان بنمایش گذاشته شد و سرکوب و تیراندازی پلیس کحلی جزیره موریا بسوی پناهجویان معترض دیده شد خود نمایانگر پتانسیل ابراز خشونت از طریق نیروهای مسلح دول اتحادیه اروپاست. تازه ترین ویدئو منتشر شده نشان میدهد که پناهجویان چگونه با ضرب و شتم و باتوم از مرزهای این کشور رانده میشوند حال آنکه دولت کروساسی مبالغ هنگفتی از اتحادیه اروپا در ارتباط با همین پناهجویان دریافت میکند

هم اکنون نزدیک به 90 میلیون انسان در جهان در زمره آواره و پناهجو هستند که آوارگان سوری بیشترین تعداد را در میان کشورهای جهان بخود اختصاص داده اند. این ارقام حاصل سالها چنگ شدید و تخریب و خانه خرابی مردم سوریه بوده است. مکردمی که جوانان و کودکان بخش بزرگتر آن را تشکیل میدهند و این بخش بزرگتر حتی نمیدانند که علل جنگ چه بوده است. نقض حقوق انسانی و سرکوب ازادیهای ملی, مذهبی, سیاسی و تبعیض های نژادی, بحرانهای اقتصادی و.. از جمله علل پایه ای حضور گسترده این بحران است.

فراموش نکرده ایم که نائورو و پاپوئا گینه نو از سوی دولت استرالیا در آستانه فاجعه قرار داشت و سالها پناهجویان از زن و مرد و کودک و جوان تحت فشلزهای غیر انسانی قرار داشتند و اعتراضات بسیاری ذر اعتراض به شرایط وحشتناک حاکم صورت گرفت و در طی این اعتراضات تعدادی زخمی و کشته شدند.

هنوز فراموش نکرده ایم که آتش سوزی در کمپهای پناهندگی در جزیره لسبوس یونان جه شرایط وحشتناکی را برای ساکنین پناهجوی آن از کودک و زن و مرد و پیر و جوان ایجاد کرده بود. هن.ز از جمعیت سیزده هزاره آن هزاران نفر در این مقر پناهندگی کمی آنطرفتر باقی مانده اند. پناهجویان و زنان وکودکانی که اعتراضاتشان پیش از این, پیوسته با گارد پلیسی و عملیات ضد شورشی! روبرو شده و طعم تلخ سرکوب و گاز اشک آور را چشیده اند. در گل ولای و غوطه خوردن کودکان و ساکنین این کمپ در ان روزمره بوده است و هنوز هم بر اساس گزارشات تازه هست و هر روزه اخبار ناگواری از وقایع این منطقه در مطبوعات منتشر میشود.

پناهندگی سیاسی, اجتماعی و اقتصادی, آوارگان جنگی امروزه بحرانی جهانی است و تنها همبستگی جهانی انسان ها میتولند در پیوند با مبارزه علیه جنگ و بحرانسازی سودجویانه اقتصاد سرمایه داری حاکم پایان یابد. وظیفه همه انسانهاست که در دفاع از حقوق آوارگان و پناهجویان اعتراضی عمومی به سیاستهای ضد پناهندگی در جهان را سازمان دهند و از بروز چنین فجایعی که روزانه اخبار آن در مطبوعات منتشر میشود, جلو گیرند.